~दुर्गा घिमिरे~
अन्य कुनै पुस्तक वा कुराभन्दा पनि ‘अन्तर्मनको यात्रा’ नामक आत्मकथा लेखेर नेपाली वाङ्मय क्षेत्रमा सबैभन्दा बढी चिनिएका जगदीश घिमिरे १४ कात्तिक ०७० मा असमयमै कालको मुखमा परे । स्वस्थ जीवनशैली अपनाएको भए पनि उनलाई रोगले थला पारेर समयभन्दा पहिले कालले टप्प टिपेर लग्यो । उनै जगदीशसित जीवनका करिब चार दशक (३९ वर्ष) सँगै रहेर वैवाहिक जीवन बिताएकी दुर्गा घिमिरेले आफ्ना दिवंगत पतिको यादमा लेखेर वैशाख ०७१ मा प्रकाशित गरेको संस्मरण पुस्तक हो, ‘उनको सम्झना’ ।
स्वयं दुर्गा घिमिरेका शब्दमा, ‘जगदीशको दुःखद निधन भएपछि दुई हप्तासम्म मैले केही पनि गर्न सकिनँ । घरमा एक्लै बस्दा पनि एकदमै अत्यास लागेर आयो । अफिस जान पनि आँट आएको थिएन । त्यसपछि छोरी जूनले मलाई उनको घर भाटभटेनीमा लगिन् र १८ दिनपछि म एबिसीमा गएँ । त्यो बेला पनि मलाई केही काम गर्ने आँट र उत्साह थिएन । ममा देखिएको त्यो नैराश्यलाई कसरी कम गर्ने भन्ने विचारले एबिसी नेपालमा सबैभन्दा पुराना कर्मचारी निर्मला बराल र कल्पना काफ्ले दुवैले मलाई चुप लागेर बस्नुभन्दा आफूलाई लागेको कुरा लेख्नलाई प्रेरित गर्दै मलाई डायरी र कलम उपहार दिए । के लेख्ने ? कहाँबाट सुरु गर्ने ? एक दिन त मैले सोच्न नै सकिनँ । त्यसपछि एक्कासि मनमा आयो, लेखनको सुरुआत कात्तिक १४ गतेको उनको निधनको दिनबाट सुरु गर्नु बेस होला भन्ने सोचेर मैले लेख्नेक्रमलाई अगाडि बढाएँ । जगदीशले अन्तर्मनको यात्रा लेखेपछि मलाई पनि मेरो मनभित्रको कुरा लेख्ने इच्छा थियो तर आठ वर्षको अवधिमा जगदीशको बिरामी अवस्थाले गर्दा मैले सोचेर पनि कलम चलाउन सकेको थिइनँ ।’
यसरी प्रस्तुत पुस्तक ‘उनको सम्झना’ अस्तित्वमा आयो ।
(बाँकी पढ्नुहोस्)
ल सुनम न त !
अन्य कुनै पुस्तक वा कुराभन्दा पनि ‘अन्तर्मनको यात्रा’ नामक आत्मकथा लेखेर नेपाली वाङ्मय क्षेत्रमा सबैभन्दा बढी चिनिएका जगदीश घिमिरे १४ कात्तिक ०७० मा असमयमै कालको मुखमा परे । स्वस्थ जीवनशैली अपनाएको भए पनि उनलाई रोगले थला पारेर समयभन्दा पहिले कालले टप्प टिपेर लग्यो । उनै जगदीशसित जीवनका करिब चार दशक (३९ वर्ष) सँगै रहेर वैवाहिक जीवन बिताएकी दुर्गा घिमिरेले आफ्ना दिवंगत पतिको यादमा लेखेर वैशाख ०७१ मा प्रकाशित गरेको संस्मरण पुस्तक हो, ‘उनको सम्झना’ ।
स्वयं दुर्गा घिमिरेका शब्दमा, ‘जगदीशको दुःखद निधन भएपछि दुई हप्तासम्म मैले केही पनि गर्न सकिनँ । घरमा एक्लै बस्दा पनि एकदमै अत्यास लागेर आयो । अफिस जान पनि आँट आएको थिएन । त्यसपछि छोरी जूनले मलाई उनको घर भाटभटेनीमा लगिन् र १८ दिनपछि म एबिसीमा गएँ । त्यो बेला पनि मलाई केही काम गर्ने आँट र उत्साह थिएन । ममा देखिएको त्यो नैराश्यलाई कसरी कम गर्ने भन्ने विचारले एबिसी नेपालमा सबैभन्दा पुराना कर्मचारी निर्मला बराल र कल्पना काफ्ले दुवैले मलाई चुप लागेर बस्नुभन्दा आफूलाई लागेको कुरा लेख्नलाई प्रेरित गर्दै मलाई डायरी र कलम उपहार दिए । के लेख्ने ? कहाँबाट सुरु गर्ने ? एक दिन त मैले सोच्न नै सकिनँ । त्यसपछि एक्कासि मनमा आयो, लेखनको सुरुआत कात्तिक १४ गतेको उनको निधनको दिनबाट सुरु गर्नु बेस होला भन्ने सोचेर मैले लेख्नेक्रमलाई अगाडि बढाएँ । जगदीशले अन्तर्मनको यात्रा लेखेपछि मलाई पनि मेरो मनभित्रको कुरा लेख्ने इच्छा थियो तर आठ वर्षको अवधिमा जगदीशको बिरामी अवस्थाले गर्दा मैले सोचेर पनि कलम चलाउन सकेको थिइनँ ।’
यसरी प्रस्तुत पुस्तक ‘उनको सम्झना’ अस्तित्वमा आयो ।
(बाँकी पढ्नुहोस्)
ल सुनम न त !
भाग - 1
भाग - 2
भाग - 3
भाग - 4
भाग - 5
भाग - 6 (Interview with Durga Ghimirey)
No comments:
Post a Comment